ကၽြန္မအိမ္သို႔ ျပန္ျပန္လာခ်င္း ေမေမက “ဒီေန႔ ႏွင္းဆီပန္းထိုးထားေပးတယ္ေနာ္” ဟု ေျပာေသာအခါ ကၽြန္မမ်က္ႏွာတည္သြားသည္။ေမေမက “သမီးဒီေလာက္ အမွတ္ရမေနနဲ႔ေတာ့။ျဖစ္ခဲ့တာလဲ ၾကာေနၿပီ။ႏွင္းဆီပန္းကို ေမေမကအၿမဲထိုးေပးမွာပဲ”ဟု ေျပာေလသည္။ကၽြန္မကဘာမွျပန္မေျပာပဲ အခန္းထဲတာ တန္း၀င္ခဲ့သည္။
ကၽြန္မသည္ ပန္းမႀကိဳက္တတ္ေသာသူျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ခ်စ္လွစြာေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းက အစဥ္ပန္းႀကိဳက္လာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ဖူးသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ႏွင္းဆီပန္းသည္ ကၽြန္မဘ၀အတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္..........အတိတ္ကာလ.........။
“ႏိုက္ မင္းဟာေလ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး ပန္းလည္းမႀကိဳက္ဘူး။ထူးဆန္းလိုက္တာ”ဟု မိုးမခမ္းက ေျပာေလသည္။
ႏိုက္ဟု မိုးမခမ္းက ေခၚရျခင္းမွာ ကၽြန္မနာမည္ ၾကယ္ေၾကြညမွ ညကို english လို အတိုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။
“မိုး၊ နင္နဲ႔ငါက ငယ္ငယ္တည္းက ပခုံးဖက္ေပါင္းလာတဲ့ စာဥတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုပဲဟာ။ငါ့ပန္းမႀကိဳက္တာ နင့္အတြက္ မထူးဆန္းဘူးေနာ္။ဘာမွအပိုေတြလာေျပာမေနနဲ႔” ဟုကၽြန္မကျပန္ေျပာေသာအခါ
မိုးက “ေအးပါ။Intro ေလးပ်ိဳးေနတာကို။လိုရင္းကုိေျပာေတာ့မယ္။ဒီေတာ့ နင္ပန္းႀကိဳက္လာေအာင္ နင့္ကို ပန္းေန႔တိုင္းငါ လာေပးမယ္” တဲ့။
ကၽြန္မမွာ တစ္ခ်က္ေၾကာင္သြားၿပီး “မိုး နင္လာေၾကာင္မေနနဲ႔ မိန္းကေလးခ်င္းပန္းေပးတာ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး”ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
မိုးက “ေဟ့ ဆံုးေအာင္နားေထာင္။ငါက နင့္ကို ေပးခ်င္လြန္းလို႔ေပးတယ္မ်ားထင္ေနလား။ငါ့လို နင္လဲ ပန္းႀကိဳက္လာေအာင္ သင္ေပးမလို႔။ဘာမွလာမေျပာနဲ႔ေတာ့။ဒါပဲ”ဟု ဇြတ္ေျပာကာ ထြက္သြားေလသည္။
ေနာက္ေန႔မနက္လင္းေတာ့ ေမေမက “ႏိုက္ေရ၊သမီး၊ထဦး။ဒီမွာ ႏွင္းဆီပန္း ၿခံ၀မွာ ဘယ္သူလာခ်ိတ္ထားလဲ မသိဘူး။သမီးဘာေတြလုပ္ထားတာလဲ။”ဟု ကၽြန္မအိမ္ယာေတာင္မထေသးခင္ ေမေမ၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ကၽြန္မ ေမေမ့ဆီက ႏွင္းဆီပန္းက စာကို ျဖဳတ္ၾကည့္ေသာအခါ “ႏိုက္ နင့္အတြက္ ႏွင္းဆီပန္း”ဟု တိုတိုတုတ္တုတ္ေရးထားေသာ မိုးလက္ေရးကို ေတြ႔ရေလသည္။
ကၽြန္မက “မိုးလာေပးသြားတာ။သူရူးေနတယ္ထင္တယ္”ဟု ေမေမ့ကိုေျပာကာ ႏွင္းဆီပန္းကို ေမေမ့လက္ထဲထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။
ထိုေန႔မွစကာ ေမေမသည္ ကၽြန္မအခန္းထဲတြင္ မိုးေပးထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းမ်ား ထိုးေပးေသာအလုပ္ပိုလာေလသည္။
ကၽြန္မမွာလည္း မနက္တိုင္း ၿခံေရွ႕က ႏွင္းဆီပန္းသြားျဖဳတ္ယူရေသာ တာ၀န္တိုးလာေလသည္။
မိုးနဲ႔ေတြ႔ေသာအခါ ကၽြန္မက “မိုး နင္အိမ္ထဲလာေပးလည္းရရဲ့သားနဲ႔ သတ္သတ္အလုပ္ရွဳပ္ေအာင္ ၿခံ၀မွာလာခ်ိတ္ရတယ္လို႔” ဟုေျပာေတာ့
မိုးက “ႏိုက္ ငါကႏွင္းဆီပန္း၀ယ္ၿပီး လာပို႔ရတယ္။ဒီေတာ့ နင္လာယူသင့္တာေပါ့”ဟုေျပာသည္။
ကၽြန္မက မႏိုင္ေတာ့ဘူး ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ပခံုးတြန္႔ျပလိုက္သည္။
ကံၾကမၼာဆိုးက ကၽြန္မခ်စ္ေသာ မိုးေပၚသို႔ က်ေရာက္လာေလသည္။
မထင္မွတ္ထားပါပဲႏွင့္ မိုးသည္ car accident ျဖစ္ကာ ျပန္းထန္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။
ေသအံ့ဆဲဆဲမိုးသည္ ကၽြန္မကို “ႏိုက္ နင္ပန္းႀကိဳက္လာေအာင္ ငါ လုပ္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး” ေျပာသြားေလသည္။
ကၽြန္မသည္ မိုးဆီသို႔ ႏွစ္တိုင္းသြားကာ ႏွင္းဆီပန္းကို လြမ္းတုပန္းေခြအေနျဖင့္ သြားပို႔ေသာအလုပ္ကို ၀မ္းနည္းစြာလုပ္ကိုင္ခဲ့ရေလသည္။
ပစၥဳပၸန္..............
မိုးမရွိေတာ့ေသာ္လည္း ေမေမက ကၽြန္မအခန္းထဲတြင္ ႏွင္းဆီပန္း ထိုးေပးဆဲပင္။
“ႏိုက္ ေရခ်ိဳးေတာ့ေလ။ဘာေတြေတြးေနတာလဲ”ဟူေသာေမေမ့အသံေၾကာင့္ ကၽြန္မအေတြးစျဖတ္သြားေလသည္။
ေမေမထိုးေပးထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းကၽြန္မတစ္ခ်က္ ငံု႔ႏွမ္းကာ “မိုးေရ ငါပန္းခုထိ မႀကိဳက္ေသးဘူး။နင့္ကို လြမ္းလိုက္တာ။နင္ေပးခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီေတြက ငါ့အတြက္ အမွတ္တရႏွင္းဆီေတြပါပဲ မိုးေရ”ဟု တိုးတုိးေလးေျပာကာ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္လိုက္ေလသည္.......။
စာေရးသူ - ပန္းရင့္ေရာင္~~~~~၂၉.၈.၀၉
နံနက္ခင္းေစာေစာတြင္ (ကၽြန္မေတာင္ အိပ္ယာမထေသးဘူး)
“သမီးေရ........လာၾကည့္ပါဦး” ဟု ဇြတ္ေခၚေနသျဖင့္ အတင္းထကာ ၾကည့္လိုက္သည္။မ်က္မွန္လည္းမတပ္ရေသးတာမို႔ အေ၀းကေန ေမေမဆီသို႔လွန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္၀ါး၀ါးသာျမင္ေနရသည္။ေစ်းျခင္းေတာင္းကိုင္ကာ ေစ်းမသြားေသးပဲနဲ႔ ဘာလုပ္ေနမွန္းမသိေပ။
ကၽြန္မေမေမ့ဆီေရာက္သြားေသာ အံ့ၾသသြားသည္။အမွန္ထင္မွတ္မထားသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ Shock ရသြားျခင္းျဖစ္သည္။ေမေမက “သမီး စိတ္ထိန္းေလ”ဟု စိုးရိမ္စြာေျပာေလသည္။မရည္ရြယ္ပဲႏွင့္ မ်က္ရည္ေတြက်လာကာ ေနာက္ဆံုးေတာ့................။
ကၽြန္မႏိုးလာေတာ့ ေမေမေကာ ေဖေဖပါစိုးရိမ္စြာၾကည့္ေနေလသည္။ေအာ္.........ကၽြန္မမူးလဲသြားတာကိုး။
“ေမေမ ပန္း ႏွင္းဆီပန္းေကာ”
“ဒီမွာေလ သမီး ထိုးထားလိုက္ၿပီ ”
ဟုေမေမက ေျပာမွ ကၽြန္မစားပြဲကို ၾကည့္မိလိုက္ေလသည္။အို...........မိုးကၽြန္မကို ေပးတုန္းကလို နီရဲေနေသာ ႏွင္းဆီေတြ။ဒါဆို မိုးမ်ားလား။မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ကၽြန္မရဲ့မိုးက ထြက္သြားၿပီေလ။မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းရင္း မ်က္လံုးမွိတ္ကာ ျပန္အိပ္ပစ္လိုက္သည္။“သမီးက အရင္နဲ႔မတူပို ခ်ဴခ်ာလာတယ္ေနာ္” ဟုေျပာေသာ ေဖေဖ့အသံကို ၾကားရသည္။ေနာက္ “အို ေဖႀကီး သမီးေလးၾကားသြားမယ္” ဟုေျပာေသာ ေမေမ့အသံ။ကၽြန္မဘာမွမစဥ္းစားလိုေတာ့ေပ။ေလာေလာဆယ္ ႏွင္းဆီပန္းအေၾကာင္းေတြးရမည္။
အလြန္ထူးဆန္းေသာ ျဖစ္ရပ္။ကၽြန္ေတာ္ေပးေသာ ႏွင္းဆီပန္းကို ျမင္ၿပီး မူးလဲသြားသည္။ဘာေတြမွန္းမသိေပမဲ့ စိတ္ေတာ္ေတာ္ရွဳပ္သြားသည္။ေနာက္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္ဦးမယ္ဟု ေတးကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ “ေဟ့ေကာင္ အဆင္ေျပလား ၾကယ္ေၾကြညကို ေတြ႔ခဲ့လား”ဟု ဆီးေမးေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားလိုက္သည္။
“ေအး ေတြ႔တယ္ ေကာင္းေသာေတြ႔ျခင္ေတာ့မဟုတ္ဘူး”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”
“ငါေပးတဲ့ပန္းျမင္ၿပီး ေမ့လဲသြားလို႔ ကြ”
“ဟုတ္လား ”
“အင္း အရင္က သူဒီလိုျဖစ္ဖူးလား သိခ်င္တယ္”
”ဒါေတာ့ေသခ်ာ မသိဘူး ဒါေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ကြာ မိုးမခမ္းရဲ့ စ်ာပနာမွာ အဲလိုပဲ မူးလဲဖူးတယ္”
“မသိေတာ့ဘူးကြာ”
ယေန႔နံနက္ အေစာႀကီးႏိုးျခင္းကိုက ပံုမွန္မဟုတ္ေပ။မိုး ဆံုးၿပီးကတည္းက နံနက္ (၆)နာရီဟူေသာ မိုးပန္းပို႔တတ္တဲ့ အခ်ိန္ကို ကၽြန္မ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေမ့ထားခဲ့သည္။ယေန႔မွ အေစာႀကီးႏိုးကာ ျခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာက ေစာေစာထမိျခင္းျဖစ္သည္။မေန႔တုန္းကလို ပန္းလာေပးသည္ကိုလည္း မသိစိတ္က လိုခ်င္ေနမိသည္ကို ကၽြန္မ တိတ္ဆိတ္စြာ၀န္ခံမိပါသည္။
ကၽြန္မၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္ ျခံေရွ႕သို႔လာရပ္ေသာ လူရိပ္ေၾကာင့္ ေသခ်ာႀကည့္မိသည္။ထိုသူလက္ထဲတြင္ နီရဲေနေသာ ႏွင္းဆီပန္းေတြ....။ကၽြန္မေျခလွမ္းတို႔က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၿခံတံခါးေရွ႕ ဦးတည္သြားမွန္းမသိေတာ့ေပ။
ဒီအခ်ိန္မ်ိဳး ၾကယ္ေၾကြည အိပ္ယာမထတတ္မွန္း သိထားေသာေၾကာင့္မေန႔တုန္းကလုိ ကုပ္ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္းမလာပဲ ရဲ၀ံ့ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏိုက္ၿခံေရွ႕ေရာက္ခဲ့သည္။ႏွင္းဆီပန္းခ်ိတ္ေနစဥ္ မထင္မွတ္ထားေသာ လူရိပ္ေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာႏိုက္။
“ဟိတ္ အဲတာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ” အံ့ၾသမွဳေၾကာင့္လား ရင္ခုန္ေနလို႔လားေသခ်ာမသိေပမဲ့ ပန္းခ်ိတ္ေနတာ ျမင္သားႏွင့္ ကၽြန္မ ခပ္ေၾကာင္ ေၾကာင္ေမးခြန္းေမလိုက္ေသးသည္။
“ကၽြန္ေတာ္...ပန္းလာေပးတာပါ” ဟု အံၾသမင္တက္စြာ အထစ္ထစ္ေျဖေသာ သူ႔ေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္သြားသည္။ေအာ္......ကၽြန္မမရယ္တာပင္ ၾကာလွၿပီ။ကၽြန္မဘာမွမေျပာရေသးမီ သူက
“သြားေတာ့ မယ္ေနာ္”ဟု ႏွဳတ္ဆက္ကာ ျပန္သြားေလသည္။ၿခံေရွ႕မွ ပန္းကို ျဖဳတ္ယူရင္း “မိုးေရ နင္ကေတာ့ နင့္ကိုယ္ပြားေလးပို႔လိုက္တယ္ေပါ့” ဟု တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိေလသည္။
ႏွင္းဆီပန္းလာပို႔ေပးေသာ သူ႔ကို တစ္ႀကိမ္သာ ျမင္ဖူးေပမဲ့ မွတ္မိေနသည္။ေန႔တိုင္း ႏွင္းဆီနီေတြ လာပို႔တတ္ေသာ အမည္ေတာင္မသိေသာလူကို ရင္ခုန္စြာ စြဲလမ္းေနမိတာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေပ။သူႏွင့္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ဆံုမွဳကလည္း ကၽြန္မဖြင့္ထားေသာ ႏိုက္ စာအုပ္စာေပျဖန္႔ခ်ီေရး ဆိုင္တြင္ စာအုပ္လာရွာ၀ယ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။သူၾကည့္သြားေသာ အၾကည့္တစ္ခ်က္က ကၽြန္မသူ႔ကို ရင္ခုန္စြာခ်စ္မိသြားျခင္းျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မည္ထင္သည္။ႏွင္းဆီပန္းေတြကလည္း ကၽြန္မအတြက္ ထပ္မံကာ အမွတ္တရေတြ ထပ္ျဖစ္ေပၚေစေလသည္။
ေနာက္ပိုင္းကၽြန္မဆိုင္တြင္ ပံုမွန္စာအုပ္လာ၀ယ္ျခင္း ႏွင္းဆီပန္းေတြမွာ ပို႔စ္ကတ္တစ္ခု ပါလာတတ္ျခင္းမ်ားႏွင့္ သူ႔ကို ပိုရင္ႏွီးလာသည္။
သူကေတာ့ ႏွင္းဆီပန္းကို လာေပးျခင္းမပ်က္သလို ကၽြန္မကလည္း ႏွင္းဆီပန္းျမင္ရင္ မိုးကို သတိရယံုမက သူ႔ကိုပါတြဲသတိရေလသည္။
သူႏွင့္ ကၽြန္မခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္မမူးလဲရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းကို ေျပာျပမိသည္။သူက ႏွင္းဆီပန္းပို႔ေပးျခင္းကို မိုးကိုယ္စားဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ကံၾကမၼာက ကၽြန္မတို႔ဘက္မွာမရွိတာလား ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မကိုက က်ိန္စာသင့္ေနတာလား မသိေပ။ကၽြန္မက်န္းမာေရးအေျခအေနမွန္ကို ေမေမတို႔ဖြင့္မေျပာေပမဲ့ ကၽြန္မမထင္မွတ္ပဲ သိခြင့္ရလိုက္သည္။ကၽြန္မ ေခါင္းေနာက္ေနလို႔ အလုပ္ကေစာေစာျပန္လာေသာအခ်ိန္တြင္ အိမ္တြင္မိသားစု ဆရာ၀န္ႏွင့္ ကၽြန္မက်န္းမာေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနၾကေသာ ေမေမႏွင့္ ေဖေဖတို႔ကို ေတြ႔ရသည္။ကၽြန္မကိုမျမင္ၾကပဲ ေျပာစရာရွိတာဆက္ေျပာေနၾကသည္။
“ၾကယ္ေၾကြညက ႏွစ္ႀကိမ္ shock ရၿပီးသြားၿပီ။ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုရင္ မလြယ္ေတာ့ဘူး”
“ေဆးေတြနဲ႔ ထိန္းထားတာပဲဆရာရယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ ႀကိဳးစားေပးပါေနာ္”
ဆရာ၀န္၏ သတိေပးျခင္း ေမေမ၏ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးသံေတြက ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အိပ္မက္တစ္ခုလိုပင္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မလည္းမိုးေနာက္လိုက္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အသိက ၀င္ေရာက္လာေလၿပီ။ႏွင္းဆီပန္းေတြရဲ့ အမွတ္တရေတြကို ကၽြန္မရရွိၿပီးရင္ အျဖစ္ဆိုးတစ္ခုၿပီးတစ္ခုႀကံဳရမယ္လို႔မ်ား က်ိန္စာတိုက္ခဲ့ၾကလားမသိေပ။ကၽြန္မအတြက္ အမွတ္တရေတြ ဇာတ္သိမ္းက...................။
(၂)ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္........
သခၤ် ိဴင္းထဲသို႔ ကားတစ္စီး၀င္လာသည္။ထို႔ေနာက္ လူႏွစ္ေယာက္ဆင္းလာၿပီး ႏွင္းဆီပန္းတစ္စည္းကို ခ်သြားပါသည္။
“မိုးေရ နင့္အတြက္ နင္ႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီနီေတြ လာပို႔ေပးတယ္...ငါ့အတြက္ အမွတ္တရေတြ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ” (ႏိုက္)
အမွတ္တရတို႔ကို ဆက္လက္ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့ေသာ သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ႏွစ္ခန္႔က ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွေသာ မဂၤလာေဆာင္ တစ္ခု ၿမိဳ႕ေလးတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ကို ႏွင္းဆီပန္းေတြႏွင့္ မြန္းမံထားေသာ မဂၤလာပြဲေလးျဖစ္ပါသည္။
ႏိုက္သည္ တတိယအႀကိမ္ shock မျဖစ္ပဲ သူမ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဇာတ္သိမ္းေလး တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္သြားခဲ့ပါသည္။အမွတ္တရ....ေတြကို မိုးကိုယ္စားဆက္လက္ဖန္းဆင္ေပးခဲ့ၿပီး ကၽြန္မကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးစြန္႔စြန္႔စားစားခ်စ္ခဲ့ေသာ သူသည္ ကၽြန္မအတြက္ အမွတ္တရ ႏွင္းဆီပါပဲ.........။
စာေရးသူ - ပန္းရင့္ေရာင္ ~~~~~၃.၁၁.၀၉
